Hoe één telefoontje mijn leven veranderde

Mijn hart klopte in mijn keel van de zenuwen. Ik drukte het nummer in op mijn telefoon met snoer.

Ik vroeg naar de directeur (ik wist zijn naam, die had ik opgezocht) en kreeg hem te spreken. Ik legde uit dat ik ethnomusicology studeerde en een aanwinst zou zijn voor zijn theater. Of ze plek hadden voor een stagiaire.

'Graag wil ik weten of we iets voor elkaar kunnen betekenen', zei ik. Hij zei 'nou graag, hartstikke goed, dit heeft niet eerder een student aan mij gevraagd!'.

Ik had een stage! Zelf geregeld!
Niemand deed stages bij mijn studie muziekwetenschap. Maar omdat ik praktijkervaring wou opdoen leek het me nuttig om een stage te doen. En regelde ik die zelf.

Die ene stage bij Tropeninstituut Theater heeft me veel gebracht.
Ik leerde leuke artikelen en programmatoelichtingen schrijven, een planning maken voor artiesten die kwamen optreden. Ik leerde met artiesten uit alle windstreken omgaan. Leerde wat de afdeling PR en communicatie doet en ook wat een producer allemaal regelt.

Hoe de theaterwereld werkt. Hoe het in een organisatie werkt.
Ik kwam terecht bij een groep leuke mensen, met hart voor hun vak. En ik werkte in één van de mooiste oude gebouwen van Amsterdam.

Als ik destijds de zenuwen had laten winnen had ik nooit gebeld.
En had ik al die belangrijke en leuke dingen niet geleerd.

Dus: ook als je eigenlijk niet durft, als je al tig keer de telefoon hebt gepakt met 'nu ga ik echt bellen', doe het gewoon, stel die vraag en laat de zenuwen voor wat ze zijn.
Mijn stem trilde toen ook (dacht ik) maar dat is helemaal niet belangrijk.
Belangrijk is of je iets voor elkaar kunt betekenen.

---

---